Snooker | Vandaag 25 jaar geleden miste Stephen Hendry de makkelijkste bal uit zijn carrière - Eurosport (2024)

De jaren '90 waren bijzondere tijden voor het snooker. Steve Davis was, na de zes wereldtitels die de 'The Nugget' veroverde in de jaren '80, over zijn hoogtepunt heen, en een nieuwe generatie stond op het punt de troon van de roodharige Engelsman over te nemen.

De twee grootste spelers uit dat decennium waren ongetwijfeld Jimmy White en Stephen Hendry. White was in heel de wereld geliefd door zijn flamboyante overkomen en agressieve speelstijl. Hij ging veel om met Alex Higgins, de geniale gek die zonder te oefenen grote hoogtes bereikte, maar uiteindelijk ten onder ging aan de drank. Daarnaast was White goede vrienden met Ronnie Wood, gitarist van de Rolling Stones. White was vaak aanwezig als gast bij optredens van de rzandpopulaire Engelse rockband en Wood had zelfs een snookertafel thuis waarmee hij met White potjes speelde.

Hendry was het totale tegenovergestelde van White. De Schot was gedreven en geboren om te winnen. Alles moest wijken voor de winst. Een exacte kopie van Steve Davis, Hendry's grootste idool, maar dan zonder rood, rossig haar. Hendry was de grote rivaal van White, en dus ook de rivaal van het volk. Het snookerpubliek zag liever de toverballen van White dan de op een robot lijkende Hendry, die vier van zijn zeven wereldtitels won door White in de finale te verslaan.

Echter, in de jaren '90 waren het niet alleen Jimmy White en Stephen Hendry die zouden doorbreken. Drie andere mannen, John Higgins, Mark Williams en een zekere Ronnie O'Sullivan zouden allen in 1992 professional worden en de sport tot en met de dag van vandaag domineren.

Hendry zou in dit decennium maar liefst zeven wereldtitels in de wacht slepen. Daarnaast won hij zes keer de Masters en vijf keer het UK Championship.

Een schitterend palmares dat alleen zou worden verbeterd door Ronnie O'Sullivan. 'The Rocket' won vorig jaar zijn zevende wereldtitel en staat daarmee gelijk met Hendry. Bovendien won O'Sullivan zowel het UK als de Masters zeven keer.

Het was echter niet O'Sullivan, maar de jonge Mark Williams die in februari 1998 in zijn eerste Mastersfinale stond. Op zijn weg naar de finale versloeg de jonge linkshandige onder meer Steve Davis. Zoals wel vaker in de jaren '90 stond Stephen Hendry ook in de finale.

Hendry kwam in die finale met 9-6 voor en was nog slechts één frame verwijderd van zijn zevende Masterstitel. Echter, de onverschrokkenheid van Williams - een eigenschap die de Welshman nog steeds bezit - bracht hem tot 9-9 en dus moest een decider uitwijzen of Hendry zijn zevende zou winnen, of Williams zijn eerste.

Na een bloedstollend spannend frame met alleen nog zwart op tafel was de stand precies in evenwicht. 9-9, 56-56. Dertien jaar na de legendarische WK-finale van 1985 was er opnieuw een Triple Crown-finale die zou worden beslist op de laatste zwarte bal.

Williams kreeg de eerste kans. Hendry had de zwarte bal op de linkerband gelaten en schonk Williams een kans op een dubbel richting de rechter middenpocket. De Welshman greep zijn kans, maar miste. De zwarte ketste via de jaw richting baulk. Hij liet Hendry een lastige snijbal richting de groene pocket. De Schot nam deze aan, speelde 'm te dik, maar de zwarte belandde veilig aan de korte band.

Williams probeerde vervolgens weer een dubbel, maar als hij deze zou missen zou de zwarte zeker safe liggen. Dat gebeurde ook precies. De safety die Hendry daarna poogde mislukte volledig. Hij wilde zwart weer terug sturen naar de bovenste korte band, maar onderweg kwam die tegen de jaw van de rechter middenpocket. Hij liet een lange pot over voor Williams, die hij op zeker ging aannemen.

Het scheelde millimeters, maar de lange bal van Williams ging er niet in. Tot overmaat van ramp eindigde zwart ook nog recht voor de linker middenpocket. Een relatief makkelijke bal voor Hendry, maar doordat de witte aan de lange rechterband was geplakt en precies in een rechte lijn lag met zwart leek deze op het oog makkelijker dan dat het in werkelijkheid was.

Voor het eerst in zijn carrière werden de zenuwen Hendry teveel. Hij miste de zwarte bal en liet een rechte pot over voor Williams, die hij niet miste. Een enorm spectaculair slot van een geweldige finale. Williams ging naar huis met de trofee en zou zes jaar later in de finale van de Masters van 2004 wederom te sterk zijn voor Hendry.

25 jaar later is Williams nog steeds één van de topspelers in het internationale snooker. Hendry stopte na het WK in 2012 en in sindsdien commentator bij de BBC. Beiden worden gezien als absolute legendes van de sport, zijn goede vrienden van elkaar en zullen voor altijd aan elkaar verbonden blijven door die ene frame in Noord-Londen.

Het weer wordt slechter, de dagen korter... dit is een mooi moment om het vizier weer te richten op snooker! Bij Eurosport en discovery+ zit je goed voor al het moois op het groene laken!